MOJE " P I S A N I E "

Ilekroć siadam przed ekranem i klawiaturą z literami,
Jakaś biosfera wszczyna żywot, co łączy spójność - między nami..
Pisanie sprawia mi przyjemność, którą odczuwam w swojej Duszy.
Budowa słowna moich myśli, rozjaśnia umysł, skały kruszy.


W swej samotności osobowej , jestem myślami w innym Swiecie,
Który mi daje swoje moce, bijące Serce i powietrze.
Nic mi już myśli nie chamuje, nic nie uciska świadomości,
Jestem na balu wodzirejem, który zabawia swoich gości


A każdy z gości? - ma swą klasę i spośród inych  - wyróżnienie,
Ja? -  przyglądając się im z bliska, czekam na każde ich skinienie
I opisując ich zwyczaje, daję im poznać swe pragnienie.
Malując obraz wyraziście, nakładam również zwiewne cienie.


Zaginam Swiata rzeczywistość , kładąc nań swoje trajektorie,
Które z przecięciem widnokręgu , snują od nowa swe historie.
Wznosząc na swoje piedestały , zdarzenia zwane? - mgnieniem oka,
Które ja widzę swoją Duszą w płaszczyźnie płaskiej i z wysoka.


Staram się skupiać w takich miejscach, które nie znaczą swojej roli,
Lecz są początkiem wyobraźni, poczucia piękna, tym co boli.
Wciąż odszukuję w swoim wnętrzu,te , zapomniane już zakątki,
 Scieram z nich kurze, poleruję  stawiam je w wierszach na początki..


Otwieram wnętrze z każdej strony, bez ograniczeń, bez nadzoru,
Pragnę by Dusza czuła wolność , poza granice, do oporu.
Nie stawiam sprzeciw w swojej jaźni, lecz aprobatę i działanie,
By odczuć w ciszy strzępy wiatru, które po śniegu dają sanie.


Nie edytuję, nie poprawiam, raz ułożonych w myśli słowach,
Oddajac wiernie to co łączy - Serce i myśli w ich rozmowach.
Oczy i palce, Serce i Dusza, naprzciw martwe dla nich rzeczy,
Łącze dotykiem , głaszczę myślą - oddając siebie do ich pieczy. 


Czytając teraz? - patrzysz w ekran, a może widzisz moje oczy?,
Będące jeszcze w innym Świecie, z którym się umysł mój się  - droczy?
Mam takie chwile - przyznam szczerze, które mi "ego" zabierają,
Migają z Nieba srebrną gwiazdką, dygają ładnie i? -  znikają.


\Jak tu nie kochać się w pisaniu? - jak się bajecznie w nim ja czuję,
Ono prowadzi mnie po niwie, którą się Serce rozkoszuje.
Świat kreowany wyobraźnią, daje obrazy mojej Duszy,
A ja go tylko opisuję, a kończę wtedy? - gdy mnie wzruszy.