Przez długie lata życia
Pamięć prosiła mnie
Abym jej nie usuwał
Gdyż ona zostać chce
Lecz nie musiała prosić
Chciałem ją chować sam
Do dziś dziękuję Niebu
Że taki obraz mam
Widziałem jak stąpałaś
Po kwiatach polnych łąk
A wiatr ci splatał wianki
Zawieszał u twych rąk
Do dzisiaj też pamiętam
Jak blyszczą oczy twe
Sciągałaś z nieba tęcze
I kładłaś w serce me
Widziałem przez twe rzęsy
Nieboskłon pełen gwiazd
I czułem jak w poświacie
Rozpływa się też czas
Uśmiechem swoim brałaś
W objęcia duszę mą
I czułem jak zasady
Wszystkie się we mnie gną
I taką pozostaniesz
Do końca moich dni
Ma wiara podpowiada
Iż pamięć dalej śni
