N A S Z E M Y Ś L I

Myśli, które są zawsze z nami

Są jak marzenia nieskończone

Podobno w gwiazdach zapisane

Nocami we snach czasem śnione.

Spróbujmy dotrzeć do nich we śnie
Może dodadzą nam  otuchy
Jako, że mamy wszystko w głowie
Przyłóżmy głowę do poduchy.

Możemy wtedy Mleczną Drogą

Przemierzać Wszechświat nieskończony

Przez czarną dziurę ujrzeć Niebo

I jego dobrem być olśniony.

Sen jest wymiarem równoległym

W którym marzenia lśnią gwiazdami

Nieodgadniętą złożonością

Nieopisany też słowami.

Szanujmy w sobie te wartości

Które są miarą człowieczeństwa

Myśli, marzenia oraz słowa

Są dla nich kluczem bezpieczeństwa.

Gdy zagubimy "złoty" podział

Tracimy spokój w dzień i w nocy

Marzenia, które toną w myślach

I sen, choćby był i proroczy.

M O J E P I S A N I E

                            

PRAWO  do  ŻYCIA

 Ból ludzkiej Duszy, gdy się modli

Aby cierpienie z niej odeszło

Jest gorejącą lawą w sercu

Która rozpala  sobą piekło

Gdy wola ludzka jest na krawędzi

Za którą otchłań jest  tylko w sobie

A wiara siebie zaś przekonuje

Że dla niej lepiej byłoby w grobie

Jakaż  to siła pomóc by mogła

Zerwać tę obręcz bólu z Duszy

Jedynie miłość  ma takie moce

Której i piekło nawet nie skusi       

Widzimy wojnę i ból człowieka

Który nad dzieckiem jest pochylony

Trzyma je martwe na swoich rękach

Obok zaś ciało swej martwej żony

Wokół nich zgliszcza, swąd spalenizny

Apokalipsa w pełnej chwale

Którą "bratniemu" wszak Narodowi

Ślą rakietami na nich moskale

Rzecz niepojęta w naszych już  czasach

Iż za jednostką sądy wszak stoją

A w Ukrainie pomomo mordów

Jakoś Putina sądzić się boją

Za bohaterstwo o swoją wolność

Niechaj pomocy swej świat nie studzi.

W imię do życia solidarności

Co jest godnością nas, wszystkich ludzi.

D Z I E Ń   K O B I E T

Niby zwykły dzień roboczy

Lecz swój urok  w sobie ma

Poświęcony  jest kobietom

Każdy z nas go pewnie zna

Dziś skladamy im życzenia

By im los dodawał sił

Są codziennie razem z nami

Świat by inny bez nich był

Na ich ręce dziś składamy

Bukiet kwiatów za ich trud

Aby szczęścia oraz zdrowia

Los im dawał zawsze w bród

Dni następne, które przyjdą

Niech powielą ten co dziś

By mężczyźni z kobietami

Mogli łatwiej przez nie iść.

P A M I Ę Ć

Przez długie lata życia

Pamięć prosiła mnie

Abym jej nie usuwał

Gdyż ona zostać chce

Lecz nie musiała prosić

Chciałem ją chować sam

Do dziś dziękuję Niebu

Że taki obraz mam

Widziałem jak stąpałaś

Po kwiatach polnych łąk

A wiatr ci splatał wianki

Zawieszał u twych rąk

Do dzisiaj też pamiętam

Jak blyszczą oczy twe

Sciągałaś z nieba tęcze

I kładłaś w serce me

Widziałem przez twe rzęsy

Nieboskłon pełen gwiazd

I czułem jak w poświacie

Rozpływa się też czas

Uśmiechem swoim brałaś

W objęcia duszę mą

I czułem jak zasady

Wszystkie się we mnie gną

I taką pozostaniesz

Do końca moich dni

Ma wiara podpowiada

Iż pamięć dalej śni