PRAWO  do  ŻYCIA

 Ból ludzkiej Duszy, gdy się modli

Aby cierpienie z niej odeszło

Jest gorejącą lawą w sercu

Która rozpala  sobą piekło

Gdy wola ludzka jest na krawędzi

Za którą otchłań jest  tylko w sobie

A wiara siebie zaś przekonuje

Że dla niej lepiej byłoby w grobie

Jakaż  to siła pomóc by mogła

Zerwać tę obręcz bólu z Duszy

Jedynie miłość  ma takie moce

Której i piekło nawet nie skusi       

Widzimy wojnę i ból człowieka

Który nad dzieckiem jest pochylony

Trzyma je martwe na swoich rękach

Obok zaś ciało swej martwej żony

Wokół nich zgliszcza, swąd spalenizny

Apokalipsa w pełnej chwale

Którą "bratniemu" wszak Narodowi

Ślą rakietami na nich moskale

Rzecz niepojęta w naszych już  czasach

Iż za jednostką sądy wszak stoją

A w Ukrainie pomomo mordów

Jakoś Putina sądzić się boją

Za bohaterstwo o swoją wolność

Niechaj pomocy swej świat nie studzi.

W imię do życia solidarności

Co jest godnością nas, wszystkich ludzi.