LOS, MARZENIA i NADZIEJA

Jeżeli los się "droczy"?, marzenia zostają
Mają ulotność we śnie, zaś w słońcu znikają

Są pyłem ze złota wśród piasków pustyni
Dają duszy nadzieję a ona jest z nimi

Nie można ich oddzielić od istoty życia
Choć nie mają widoku ani też okrycia
Lecz są siłą nadziei i podporą ducha
Nawet wtedy gdy los nasz sam siebie nie słucha.

Siłę wiary  wzmacniają i do serca  się tulą   
Stare rany na duszy i myśli znieczulą   
Są ulgą na bóle w sieci życia złowione

Kroplą łez znaczone, oraz nieujawnione

Nic marzeń nie zastąpi, to jest dar człowieka   
Są  balsamem dla duszy  i serca opieka
Łagodzą wszelkie troski wzmacniają nadzieje
Los się nimi nie żywi, choć przy nas istnieje.

Każdy z nas ma swe ego i swoje marzenia

I każdy oczekuje ich w życiu spełnienia

Gradacja ich ciężaru choć dla nas nieznana

Nie zwalnia wszak nadziei, by zrzec się czekania.