JESTEM - P R O

Jestem poważny - tak wypada,
Przeżyłem z sobą tyle lat.
Gdybym inaczej się określił,
Raczej bym zdziwił cały Świat.


Mam też zasady - kto ich nie ma?,
Jakże inaczej może być.
Byłoby dziwne w moim wieku,
Bez takich zasad jeszcze żyć.


Wiem co mnie cieszy - cóż dziwnego?,
To przecież celem Życia jest,
Ale się przyznam co do celu,
Że raczej bywał tylko gest.


Wiem co mnie boli - pełna zgoda,
Że mi tej wiedzy, niem jest brak.
Na żywym ciele Drzewa Życia,
Ciągle przesuwa piły trak.


Wśród tych poważnych, są mniej ważne,
A mianowicie? - płacz i śmiech.
Do tego jeszcze lustro Duszy,
Którym jest dobro, oraz grzech.


To, co codzienność mi zajmuje,
Mieści się w puli takich "spraw".
Chociaż do wszystkich można dopiąć,
Większy lub mniejszy jeszcze strach.


Tak też zapina czas me Życie,
Ciągnąc zasuwak z całych sił,
Nie patrząc na to w jakim stanie,
Oraz momencie ja bym był.


Czy się tym żalę? - a jak tak?,
Wszyscy tak mają. No i co?,
Ale?.. Właściwie to nic nie da,
Więc piszę  z góry - jestem - pro.