niedziela, 17 lipca 2011

A D U S Z A WRZE

Wokół? - jest cisza, a Dusza? - wrze!,
Jak to się dzieje, znać - każdy chce.
Tu wyobraźnia popada w lęk,
Czy można ciszą, zasłonić - dźwięk?.


Czy można słowa, "złapać" i "mieć"?.
Co "czuje" słowo, pisane - "chcieć"?.
Co mój stan Ducha o sobie - wie?,
Gdy swe uczucie - wysłowić chce?.


Gdy wulkan w spokój, wkłada swą "moc",
Lecz nie usypia, gdy przyjdzie - noc.
Czy w tym spokoju - wie czego chce?,
Czy to na niego, też wpływa "źle"?.


Na górze woda?? - na dole? - dno,
Czy tylko woda  - a wodzie co?.
Jest tam - odległość, tak powie "gro",
W wodzie jest -"dobro", a także - "zło".


Gdy zamknę drzwi i je otwieram,
To zawsze z przodu - w nie - spozieram,
Lecz oddzielają, już dwa - "światy",
Każdy w "inności" swej - "bogaty".


Dotyk i wzrok - "rodzą"- uczucie,
Uczucie w Duszy "wije snucie".
Oplata siecią - aż? - ścisnąć chce,
Wszystko to w "ciszy", a Dusza? - "wrze!".

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz