PRZYSZŁO MI "Ś P I E W A Ć"

Przyszło mi "śpiewać, ze "słownych nut",
Robić z nich "nektar", dolewać miód.
Słowa? - nawiewa od wspomnień - wiatr,
On mi pomocny, w "słowie"? - jak brat.


Przez "Słowo" -  powstał? -  też przecież Świat, 
Ileż już "przeżył"?, - od tego lat?.
Gdyby nie "Wieża",  do Nieba bram,
Każdy by  z każdym, dziś mówił? - sam.


Polak z Polakiem, piszą nim zaś,
Odkąd Rey nie chciał? - z nim gęsi "paść".
Kochanowskiemu? - z pod lipy - "Żal",
Niosło za córką? -  w niebiańską "dal".


W "kunszcie" poetów - dawało sił,
Gdy "mroczny" okres, nad Polską był.
"Siało" nadzieję - dawało? -  "znak",
By podjąć walkę. "Czyściło" szlak.


"Wieszcze" pomarli, a "słowa"? - są,
"Kierują" ludźmi?! - a także mną.
W Duszy poety? -"dostają piór"
I w orlim locie, krążą wśród - gór.


Ciepłe od słońca, głaszczą? - jak wiatr,
Szeleszczą liśćmi - kochają Świat.
Poeto dziękuj!, że w Duszy masz,
"Piękny instrument" i na nim - grasz.


A "słowa"? - krążą jak biały mech,
Co je wiatr zdmuchnął - "wydając dech".
Ileż w tym "tańcu"? - "muzyki słów"?,
"Chwytam" je w ręce? - wypuszczam znów.


"Kochaj " je wszystkie - co w Duszy masz,
Będą dziękować, że o nie? - dbasz.
Dadzą Ci:  "Fory", "Wenę" i "Styl"
I wiele...wiele...- "Wspaniałych Chwil".