Ilekroć przychodzi szukać nam przyczyny,
Tylekroć skręcamy na kierunek winy.
Co nie ma zarzutu?, z racji jest - niewinne,
Natomiast go mając? - samo sobie - winne.
Jak mamy osądzić? - skoro też nie wiemy,
Jakich to przekonań, od czego bierzemy.
Wysnuwamy wnioski niczym nie pokryte,
Wszak one też mogą, być jakowoś skryte?.
Sami z tą niewiedzą? - jesteśmy skazani,
Sięgania do szczytów, grzebania korzeni.
Liczymy przypadki, zbieramy poszlaki,
By stwierdzić?, że mamy? - też obraz nijaki.
Perpetuum mobile - zakreślone wątki,
Są końcem tam czegoś - stwarzają początki.
W mówieniu, pisaniu , słuchaniu i łganiu,
To dictum acerbum w kółkowym dreptaniu.
Sam się zapędziłem w dyrdymalne wątki,
Gdyż chciałem sztukować, końce i początki.
Wyszło?! - nic nie wyszło, gdyż wyjść nie musiało,
Ot, cała historia, że się pisać chciało.
Jeżeli ktoś z tego?, cokolwiek wyciągnie,
To przyznam się szczerze, że mnie chyba "pognie".
Ale? - tu zostawiam ten "suflet myślowy",
By ktoś nie pomyślał, żem jest "czubkiem"? - z głowy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz