W P A T R Z O N Y w W O D Ę?... Stoję..

Ileż moich nadziei? -  "przewiał" nad rzeką wiatr,
Ileż "stawianych" kabał? - nie wyszło, z braku kart.
Stojąc  nad brzegiem rzeki -" widzę" w niej Twoją twarz,
A wokół niej? - "nadzieje", które? - na pewno znasz.


Czemu ich tyle miałem" - sam nie wiem, nawet skąd?,
Mój wzrok "mętnieje" w wodzie - znosi je z sobą - prąd.
Te? - które"cięższe" były? - od bólu i od snów,
Wiatr gubił, topił w rzece - pomimo moich słów.


Zaś  lżejsze? - stały w rzędzie, gdzie widniał? - drugi brzeg,
Ja tutaj - one w dali, a środku? - rzeki bieg.
Wołały!! i błagały..,bym zabrał stamtąd je,
Wiedziałem, że i miłość, też tego - bardzo chce.


A woda? - wciąż przepływa, wraz z czasem schodzi  w dół,
Zakrywa twarz włosami - to dzieli ją na "pół",
Lecz oczy? - ciągle patrzą - obrazem Mony Lis.
Patrz!! Proszę?..- A zobaczysz? - ile jest w moich? -  blizn.


Ktoś powie o miłości? - że piękna, niczym" kwiat",
Uczucie, które daje? - "obdarza"? - cały Świat.
Że noce, sny i gwiazdy - "splatają" szczęściem los,
A ranek, dzień i słońce -" oddaje" jej swój głos.


Po prawdzie? - jest to prawda, lecz tutaj? - w miejscu tym?,
Nie mogę "zgłębić" tego - dosięgnąć wzrokiem swym.
W głębinach chłodnej wody? - jak "podgrzać"? - serca dwa,
Nadzieja rozproszona - a tylko? - "miraż" trwa.


Wpatrzony w wodę - stoję.. Jakże to może być?,
Że miłość? - "czuję bólem"  i muszę  z nim? - też żyć?!.
Wtem czuję?, ktoś mnie ciągnie?! - Nadziejo!? - ach to ty!,
Ostatnia?!. Tak ostatnia -  będziemy chyba? - szli...