PRZEBRAŁEM się za A N I O Ł A

Przebrałem się, sam,  za? -  Anioła,
Chciałem okrążyć Świat - dokoła..
Zobaczyć dobre - ludzkie serca,
Co ich pociesza? - co? - uśmierca.


Lecz zobaczyłem Świat? - okrutny,
Dla ludzkich sumień - bałamutny.
Ludzie wciąż giną, umierają,
W lęku i trwodze - głód zaznają.


I nie jest ważna ludzka cera,
Śmierć tysiącami ich zabiera.
Ale? - dobrobyt, też istnieje,
Wciąż się bogaci - nie maleje.


Bieda? - wciąż woła o ratunek,
Dumne bogactwo? - o szacunek.
Te wille dacze, samoloty,
Nie są "wartością" - ich roboty.


Biedni nie mają też nadziei,
Że im cokolwiek los - odmieni.
Nędza, biedota, przeludnienie,
Zabija skromne, ich marzenie.


By choć raz w życiu , chwila mała,
Trochę radości , też im - dała..
Dni przemijają w trudzie, znoju,
Z braku jedzenia? - też? - spokoju.


To wojna, nędza, bezrobocie,
Dotyka w zimnie, jak w spiekocie.
Udręka w każdym kątku Świata,
Jest tylko biedna - nie bogata.


Bogactwo "razi": zbytkiem, złotem,
W miejscach? - gdzie chorzy mrą pokotem.
Są pozbawieni swej godności,
I wokół brak nich jest? -  miłości.


Bale, przyjęcia, karnawały,
Bogactwo wznoszą zaś do "chwały".
Swą "dobroć" wnoszą wprost do Boga,
Gdzież jest ich bojaźń? - gdzie ich trwoga?.


W jakimż są  błędzie "retoryści",
Że im swe sprawki Bóg oczyści?.
Że im te ziemskie przywileje,
Na dobrą stronę je przeleje?.


Zwracam się tutaj - z tego miejsca,
Do ludzi "pychy", oraz "chciejstwa".
W pogoni uciech i "mamony",
Sens Życia został - zagubiony.


Cóż sensem Życia jest człowieka,
Gdy jego treści nie docieka?.
A przecież "Wolę" - Bóg "darował",
Aby  nią Życie swe radował.


Człowiek sam "sądzić" się zaczyna,
I swe sumienie też  - "zapina".
Dziś? - "Rządcą" Świata jest "Mamona",
Ona? -  bez ducha, gdy ktoś kona.


Wojna jest "Wolą" - też człowieka,
Gdzie  "klęska" sumień z nich ucieka.
Dotyka Nieba i  wraca w dół ,
Tracąc po drodze swej winy pół?


Świat się stał polem do "uprawy",
A nie zaś miejscem do - "poprawy".
Czyżby ten rok był, dla ludzkości,
Końcem "wszystkiego"? - i litości - ??..