Jak Polska piękna długa i pięknem swym szeroka,
Wciąż marzę, aby miała, pogodną twarz człowieka.
,
,
Wciąż marzę, aby miała, pogodną twarz człowieka.
W tysiącu lat historii.
Są daty, które lśnią.
Jak brylant w łunie ognia,
Zroszony kropli krwią.
Rzucana na kolana,
Deptana w błotach łez.
Wielokroć odrastała,
By pachnieć niczym bez.
Jakaż to siła Ojcom,
Kazała sztandar nieść?
Przez rozstaj mogił świata,
Drogą do Polski wieść.
Nie straszne były lochy,
Nie straszna z głodu śmierć.
Za miano "być Polakiem",
Czekała na Nich " żerdź".To przez Nich Polska żyje.
Ogarnia wszystkich z nas.
Jak kochająca matka,
Ma dla nas zawsze czas.
Dla wszystkich jest Ojczyzną.
Tych w Kraju - poza nim.
Dodając sił, otuchy
Sztandarem, Hymnem swym.Ustawmy stół dla wszystkich,
By każdy z nas mógł siąść.
I kromkę z bochna chleba,
Do ręki swojej wziąść.
Wspomnijmy naszych Przodków,
Obecnym dajmy dłoń..
Gdyż to co mamy w sercu.,
To nasza " polska broń".,
,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz