PESYMIZM i OPTYMIZM

Szukam przyczyn i zdarzeń, by rozeznać nastroje
Tam, gdzie Życie przebywa i gdzie myśli są moje
Staram  się odnajdywać w tej bezdennej przestrzeni
Dobra które jaśnieją w przeciwieństwie do cieni .

Dla obrazu skojarzeń  spójrzmy w górę na Niebo
Gdzie na  sferze ciemności  iskrzą gwiazdy jak srebro
Między nimi pustkowie, bez żadnego formatu
Jest to nicość tak wielka, iż brak dla niej dogmatu .

To, co wyżej ująłem, jest podobne do Życia
Wszystko, co mu potrzebne, to wymaga zdobycia 
Każdy człowiek się stara, ciągnąć Życie pod górę
Nie zważając na głazy i raniącą się skórę .

Kiedy już szczyt zdobędzie, opadają go siły
Traci swoje marzenia, co nadzieję nosiły
Choć zna  Życia "uroki", wie, że z góry nie zejdzie
I wie o tym też także, iż z tej góry odejdzie .

Pesymizm i optymizm, to są Życia "druhowie"
Tkwią nam w Duszy i Sercu, mącą myśli też w głowie
Można któryś odrzucać lub we wnętrze ukrywać
Na ukrytych sprzecznościach, swe "walory" budować .

W moim skromnym wywodzie użyłem wyobraźni
 Aby takim obejściem , dotrzeć można do jaźni
Wiem, że każdy ma swoją, ale Życie ma jedno
To nie jest gra video i w tym właśnie tkwi sedno .

Czy jest miejsce dla luzu i dla pewnej "próżności" ?
Życie nasze korzysta w takich "chwilach" z radości .